بایدن با وتو کردن قانون قضات - جاناتان تورلی ثابت کرد که او "حامل استاندارد" بنیانگذاران است.

در عصر رو،مه نگاری م،ع، آوریل رایان مدت هاست که برجسته بوده است. رایان در زمان ،ت ترامپ به طور معمول در کنفرانس های مطبوعاتی کاخ سفید درگیر دعوا می شد و آشکارا با همه چیزهای جمهوری خواه یا محافظه کار مخالف بود. اکنون، مشارکت کننده ام اس ان بی سی و خبرنگار گریو کاخ سفید اعلام کرده است که جو بایدن، رئیس جمهور جو بایدن «حامی استاندارد آنچه پدران بنیان گذار قرار دادند» بود. دلیل؟ او وتوی بسیار مورد انتقاد و جناحی قانون قضات در حالی که حتی بایدن هم متحد، مانند سناتور دلاور است. کریس ،ز از رئیس جمهور انتقاد کرد رایان به دلیل وتوی اقدام دو حزبی و به شدت مورد نیاز برای اضافه ، قضات جدید، آن را کار جرج واشنگتن مدرن اعلام کرد.

وقتی مجری MSNBC خاطرنشان کرد که قانون قضات «از حمایت دو حزبی برخوردار است» و برای تسکین دادگاه های پر بار مورد نیاز است، رایان در پاسخ گفت که یک حرکت حزبی مانع تراشی دقیقاً همان چیزی است که فریمرز می خواهد:

این ساده است که جو بایدن، رئیس جمهور منتخب آمریکا، نمی خواست به دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب، فرصتی بدهد تا محافظه کاری بیشتری به دادگاه های ما بیافزاید. منظورم این است که شما افراد زیادی دارید که در مورد اینکه چگونه همه چیز در حال حاضر سنگین شده است صحبت می کنند. کاخ سفید در 20 ژانویه در ظهر جمهوری خواه، مجلس، سنا، چه؟ جمهوری خواه و دیوان عالی متمایل به جمهوری خواه است. بنابراین این رئیس جمهور می خواست از کنترل و تعادل اطمینان حاصل کند.

... او پرچمدار آنچه که پدران بنیانگذار قرار داده اند است. او می خواهد مطمئن شود که همه چیز خوب پیش می رود. و در مورد این فکر کنید، حتی اگر قضاوت فدرال نبود، به اتفاقی که با مریک گارلند افتاد فکر کنید. به این واقعیت فکر کنید که مریک گارلند هرگز فرصتی برای مصاحبه با برخی از سناتورها پیدا نکرد، زیرا آنها مخالفت ،د، آنها نمی خواستند یک دموکرات در دادگاه عالی ایالات متحده داشته باشند. از برخی جهات این نیز این است که این تلاش می کند تا خط را حفظ کند تا یک بار دیگر مطمئن شود که انصاف و بازی برابر و کنترل و تعادل برقرار است.»

رایان دلایل اجتناب از اضافه ، قضات محافظه کار به تلافی آرای قبلی را به ،وان یک دلیل شریف که به بنیان گذاری بازمی گردد، مخلوط می کند.

البته همانطور که در حق ضروریبرخی مانند جان آدامز از قو،ن بیگانه و فتنه برای دستگیری مخالفان سیاسی خود استفاده ،د، اما تعداد کمی به آن به ،وان استاندارد طلایی برای بنیانگذاران اشاره می کنند. از قضا، من قبلاً بین بایدن و آدامز مقایسه کرده ام.

بنیانگذاران دیگری مانند واشنگتن حتی از ایجاد احزاب سیاسی حمایت ن،د، چه رسد به اینکه از تحرکات حزبی خام رئیس جمهور حمایت کنند. در واقع، بایدن به همان چیزی تبدیل شد که واشنگتن می خواست با گفتن آن حزب گرایی سیاسی از آن اجتناب کند:

ممکن است گاه و بیگاه پاسخگوی اه، مردمی باشد... که به وسیله آن مردان حیله گر، جاه طلب و غیر اصولی قادر خواهند بود تا قدرت مردم را زیر سوال ببرند و افسار حکومت را برای خود غصب کنند...»

اقدام بایدن مایه شرمساری است. دادگاه های ما غرق در اسنادی هستند که احزاب را برای سال ها بدون هیچ تصمیمی رها می کنند. در سال 2004، تعداد پرونده های در حال رسیدگی در دادگاه منطقه برای بیش از سه سال 18280 بود. امسال، 81617 وجود دارد.

اگر عدالت به تعویق بیفتد، عدالت انکار شده باشد، سیستم دادگاه ما در حال تبدیل شدن به گودال بی عدالتی است و اصحاب دعوا برای سال ها بدون حکم یا تسکین رها شده اند.

هر گروه مسئول و مستقل در منطقه از این لایحه به ،وان ضروری برای حمایت و حفظ نظام حقوقی ما حمایت ،د. کاخ سفید تا زم، که دموکرات ها در انتخابات ش،ت نخوردند با این لایحه مخالفت نکرد. (برخی از جمهوری خواهان نیز تا پس از انتخابات از حمایت خود خودداری ،د).

قبل از انتخابات، هم دموکرات ها و هم جمهوری خواهان از این لایحه در یک لحظه بسیار نادر از دو حزب حمایت ،د. پس از آن بایدن آن را وتو کرد زیرا نمی خواست یک جمهوری خواه قضات جدیدی را منصوب کند (حتی اگر هیئت های قضاوت جدید در یک دوره ده ساله اضافه شوند).

بایدن با وتوی این قانون، بار دیگر هر ادعایی مبنی بر اینکه رئیس جمهوری است که می تواند منافع عمومی را بر منافع کوچک سیاسی ترجیح دهد، از بین برد. این به ریاست جمهوری او با یک نکته بدبینانه و مانع پایان می دهد.

با این وجود، رایان و دیگران در سمت چپ آنها این عمل را به ،وان چیزی که می خواهند در یک رئیس جمهور ببینند، تحسین می کنند.

این یک چیز است که هر گونه احساس صداقت یا مسئولیت را کنار بگذارید، اما به ما لطف کنید: بنیانگذاران را کنار بگذارید.

جاناتان تورلی استاد شاپیرو حقوق منافع عمومی در دانشگاه جورج واشنگتن و نویسنده کتاب «حق ضروری: آزادی بیان در عصر خشم"