این پست خلاصه ای از نظرات جنایی منتشر شده از دادگاه استیناف کارولینای شمالی است که در 4 آوریل 2023 منتشر شد. این خلاصه ها به اضافه خواهند شد خلاصه پرونده جنایی اسمیت، یک پایگاه داده رایگان و قابل جستجو از خلاصه موارد از سال 2008 تا کنون.
غیبت عمدی متهم از دادرسی بیانگر چشم پوشی از حق حضور در دادگاه بود.
ایالت علیه جفرسون، COA22-450، ___ برنامه NC. ___ (4 آوریل 2023). در این پرونده کانتی رادرفورد، متهم از محکومیت‌های خود برای ضرب و جرح با خفه ،، حمله متعارف بزه‌کاری، و وضعیت عادی مجرم درخواست تجدیدنظر کرد و استدلال کرد که دادگاه بدوی با رسیدگی در غیاب او در طول یک روز از دادگاه اشتباه کرده است. دادگاه تجدید نظر اشتباهی ندید و حکم را تایید کرد.
در 15 نوامبر 2021، اتهامات متهم به دادگاه آمد. در روز اول رسیدگی، متهم به دادگاه گفت که آمادگی رسیدگی به پرونده خود را ندارد و دادگاه رسیدگی به آن روز به تعویق افتاد. با وجود اینکه دادگاه بدوی از طریق تلفن همراه وکیل م،ع متهم را خطاب قرار داد، صبح روز بعد، متهم از ، سلول خودداری کرد. پس از دو مکالمه تلفنی با متهم، دادگاه بدوی چندین نتیجه را در پرونده انجام داد و اعلام کرد که دادگاه بدون متهم ادامه خواهد داشت. ،ت چندین شاهد را فراخواند و محاکمه به جلو رفت، اگرچه دادگاه بدوی تعطیل شد و دوباره سعی کرد متهم را متقاعد کند که در دادگاه شرکت کند. پس از احضار آ،ین شاهدان ایالتی، دادگاه مجددا تعطیل شد و در این مرحله متهم تصمیم به حضور در جلسه داد. متهم در آ،ین روز دادرسی، 17 نوامبر 2021، حضور داشت و در همان روز هیئت منصفه احکام مجرمیت خود را اعلام کرد.
در دادگاه تجدیدنظر، متهم استدلال کرد که به طور معتبر از حق حضور خود صرف نظر نکرده است و به طور کامل از تعهد خود برای حضور در دادگاه آگاه نشده است. دادگاه تجدید نظر ابتدا به ایالت علیه پاپ، 257 NC 326 (1962)، برای توضیح اینکه متهم حق حضور در تعقیب کیفری و قدرت چشم پوشی از این حق را دارد. اما برای چشم پوشی مؤثر از این حق، سابقه مست،م این است که “م،عه باید از فرآیندهای در حال وقوع، از حق و تعهد خود برای حضور آگاه باشد و نباید دلیل محکمی برای دور ماندن داشته باشد.” در 8-9، به نقل از ایالت در مقابل طرفین, 376 NC 449, 458 (2020). در اینجا دادگاه تشخیص داد که رفتار متهم بیانگر چشم پوشی از حق حضور اوست.
دادگاه همچنین استدلال متهم را بر اساس ایالت علیه شاو، برنامه 218 NC. 607 (2012)، که هیچ حق کلی برای یک متهم برای غیبت در دادگاه وجود ندارد، و اظهارات دادگاه بدوی به متهم گمراه کننده بود، زیرا آنها پیشنهاد می ،د که او می تواند شرکت نکند. دادگاه با این تفسیر مخالفت کرد و خاطرنشان کرد:شاو این قاعده دیرینه را به رسمیت شناخت که متهم می‌تواند از حق خود برای حضور و دادگاه محاکمه چشم پوشی کند ممکن است در صورتی که دادگاه بدوی صلاح بداند، حضور متهم را ا،امی کند.» عملیات لغزش در ساعت 10. در اینجا، دادگاه بدوی به درستی به متهم توصیه کرد که انتخاب اوست که در جلسه دادگاه شرکت کند، و متهم گمراه نشده یا ترغیب به عدم حضور او شده است.
دادگاه همچنین دریافت که رویه‌های دادگاه بدوی با GS 15A-1032 مطابقت دارد، قانونی که به دادگاه بدوی اجازه می‌دهد متهم مزاحم را حذف کند. با وجود اینکه دادگاه بدوی در این پرونده حکم برکناری متهم را صادر نکرده بود، دادگاه بدوی دلایل رسیدگی بدون متهم را در پرونده ثبت کرد و به هیئت منصفه دستور داد در تشخیص جرم متهم غیبت او را در نظر نگیرند. دادگاه بدوی همچنین تلاش های متعددی برای برقراری ارتباط با متهم از طریق وکیل م،ع در وقفه های دادرسی انجام داد. دادگاه تجدید نظر دریافت که این یک دلیل جداگانه برای تأیید دادگاه بدوی است.
شهادت یک کارشناس مبنی بر اینکه قرب، تجاوز ، “به نظر نمی رسد مربی باشد” قابل قبول بود. شواهد از سوابق مدرسه به درستی تحت قانون 403 حذف شد. ویدئویی که تج،ات مربوط به معاینه پلی گراف را نشان می دهد قابل قبول بود.
ایالت علیه کالینز، COA22-488، ___ برنامه NC. ___ (4 آوریل 2023). در این پرونده شهرستان راکینگهام، متهم از محکومیت‌های خود برای تجاوز قانونی، آزادی‌های ناشایست با کودک، و اعمال ، توسط والدین یا قیم جانشین، با استدلال اشتباه در اعتراف به شهادت کارشناسی مبنی بر اینکه شهادت قرب، هدایت نشده بود، در اعطای درخواست تجدیدنظر کرد. در حد ممانعت از بازجویی متقابل متهم از قرب، در مورد سوابق مدرسه ابتدایی او و اعتراف به فیلم بازجویی متهم که تج،ات مربوط به معاینه پلی گراف را نشان می دهد. دادگاه استیناف هیچ اشتباهی پیدا نکرد.
در سال 2021، متهم به دلیل تجاوز قانونی به نوه اش در سال 2017، زم، که او 11 ساله بود، به دادگاه کشیده شد. در دادگاه، یک مصاحبه‌کننده پزشکی قانونی به دلیل اعتراض متهم شهادت داد که هیچ نشانه‌ای از مربی بودن قرب، ندید. دادگاه بدوی نیز با این درخواست موافقت کرد در حد برای جلوگیری از بازجویی متقابل متهم از قرب، در مورد سوابق مدرسه از زم، که او در مهدکودک بود تا ک، دوم که رفتاری را نشان می‌داد که نشان دهنده تمایل او به دروغگویی است. این رفتار رفتاری مانند تقلب در آزمون و سرقت قلم بود.
دادگاه تجدیدنظر خاطرنشان کرد:[o]دادگاه عالی شما اعلام کرده است که «یک کارشناس ممکن است شهادت ندهد که تعقیب یک کودک شاهد در یک محاکمه آزار ، قابل باور است. [or] در مورد تجاوز ، ادعایی دروغ نمی گوید.» Slip Op. در 2، به نقل از ایالت علیه بایمون, 336 NC 748, 754 (1994). با این حال، دادگاه نمی تواند به یک پرونده منتشر شده در مورد بی،ه ای در مورد مربیگری مانند آنچه در اینجا مورد بحث است اشاره کند. از آنجایی که هیچ نظر کنترلی در این مورد وجود نداشت، دادگاه اقدام به پیش بینی کرد و گفت:[b]مطابق با بی،ه دیوان عالی کشورمان در بایمون، نتیجه می گیریم که دادگاه بدوی اجازه شهادت کارشناسی را نداده است [the victim] مربی نبود.» شناسه. در 3.
دادگاه همچنین هیچ اشتباهی در نتیجه گیری دادگاه بدوی در مورد قابل پذیرش بودن سوابق کودکی قرب، بر اساس قاعده شواهد 403 پیدا نکرد. دادگاه توضیح داد که شواهد رفتاری را نشان می‌دهند که در زمان بسیار دور بوده و در مورد راستی فقط به طور جزئی اثبات می‌شود. در نهایت، دادگاه هیچ اشتباهی در فیلم بازجویی پیدا نکرد و توضیح داد که اگرچه به خوبی ثابت شده است که شواهد پلی‌گراف قابل قبول نیست، ویدئوی مورد بحث معاینه پلی‌گراف را نشان نمی‌دهد. در عوض، ویدئو صرفاً «موارد متفرقه روی میز و نه شواهد واقعی پلی‌گراف» را نشان می‌داد، و همه ارجاع‌ها به معاینه پلی‌گراف قبل از نمایش به هیئت منصفه اصلاح شدند. شناسه. در 5-6.
منبع: https://nccriminallaw.sog.unc.edu/case-summaries-n-c-court-of-appeals-april-4-2023/